Higher Cosmic Consciousness and The Universal Mind

Higher Cosmic Consciousness

The Universal Mind

The Great Central Sun

The Great Central Sun is the Source and the Center of the Universe.

It is the Point of Integration of the Spirit/Matter Cosmos, and the Origin of all physical-spiritual creation.

It is the Nucleus, or White Fire Core, of the "Cosmic Egg".

The Sun behind the Sun is the Spiritual Cause behind the physical effect we see as our own Physical Sun and all other stars and star systems, seen or unseen, including the Great Central Sun. The Sun behind the Sun of Cosmos is perceived as the Cosmic Christ - the Word by Whom the Formless was endowed with form and Spiritual Worlds were draped with physicality.

"The Great Central Sun is One with every individual's Mighty I AM Presence."

Also known as:

The Source

Central Source of Life and Intelligence

The Heart of God

Great Central Source

Great Central Source of All Intelligence  

 

Messages from the Great Central Sun

Channeling the Universal Mind

Kiedy ewolucja światów znajdowała się w stanie energetycznego zawieszenia w  Wielkim Łonie Pierwotnego Światła,  Boskie Ja  poczuło potrzebę ponownego stworzenia nowej fazy uaktywnienia w ewolucji, jako części Boskiego Planu.

W tym momencie Jego myśli i uczucia, które są archetypami piękna, miłości i harmonii, zostały przesłane i przeniknęły całą uniwersalną strukturę, znajdującą się w egzystencjalnym uśpieniu.

Dokładnie w tym momencie  Boskie Ja  zaczęło się budzić z głębokiego stanu zjednoczonego snu, wytwarzając fragmenty w uniwersalnym stanie i przestrzeni. Ze stanu energetycznego zawieszenia światy utopii i boskiej doskonałości rozpoczęły wyświetlać swoje archetypy w matrycach światła, czyli biohologramach i ideogramach, połączonego wszechświata, będąc cały czas w procesie strukturyzacji.

Po eonach, w wieczności czasu, wszystko zaczęło nabywać funkcje, stany i przejawiać się w procesach, różnych w konsekwencji ich izolacji od  Łona Pierwotnego Światła. Różnicowanie stopniowo rozszerzało się, dopóki nie został stworzony system życia, będący w stanie odżywiać sam siebie i automatycznie regenerować bez potrzeby interwencji  Nieskończonego Ja – Wielkiego Archetypowego Boskiego Ducha. 

To właśnie tak wszystko się wydarzyło w nieskończoności czasu, w stwórczym wydechu  Wielkiego Centralnego Sensora Wszechświata. W ten sposób uformowały się struktury kosmosu, znane nam obecnie.

Na początku wszystko znajdowało się w idealnym porządku, harmonii, współbrzmieniu i było zsynchronizowane. Dualność nie istniała, tak więc różnice wytworzone przez przemiany w elektronicznych systemach manifestacji ewolucji życia nie zostały ustanowione.

Później w konsekwencji różnorodnych potrzeb ewolucji czy wibracyjnych dostrojeń, jedność, która panowała na początku całkowitego uniwersalnego porządku, zaczęła tworzyć podziały, czyli plany ewolucji, które wnosiły swój wkład w tworzenie nowych systemów bardziej złożonej ewolucji.

To wtedy  Początkowa Zalążkowa Komórka Życia podzieliła się, aby dać drogę nieskończonej ilości komórek, zalążków życia, które mogłyby doświadczyć oraz odczuć jednocześnie różnorodność i jedność w Całkowitej i Harmonijnej Jednolitości.

Oczywiście z powodu widocznej segregacji  Pierwotnego Źródła Światła, światy i plany ewolucji wyłoniły się z potrzeby różnych stanów istnienia, aby zapewnić wszechświatowi spójność.

To właśnie w ten sposób zalążki życia, świadome komórki światła, miały od tego momentu doświadczać negacji i separacji ich  Esencjonalnej Boskiej części w celu wypełnienia planu reintegracji i zjednoczenia z  Centrum, Łonem Pierwotnego Światła.

Od tego punktu cały połączony wszechświat znajduje się w stanie zdecydowanej ekspansji, aby wypełnić proces reinwersji, czyli elektromagnetycznego kurczenia się.

Wówczas nastąpi redukcja całego kosmicznego zjawiska do centralnego punktu jego pierwotnego jądra, z którego wszystko wyszło na początku bez czasu.

To, co usłyszałeś teraz, jest prostym wyjaśnieniem kosmicznego zjawiska, fascynującego naukowców, których teorie są dziecinne i niezgodne z prawdą. 
Jest to wersja Wielkiego Centralnego Słońca, które było początkowym świadkiem ewolucji wszechświata. 

Powstanie Wszechświata jako Kosmicznego Fenomenu 

Od początku czasu istniały we wszechświecie siły kosmiczne, które w procesie rozprzestrzeniania się i gęstnienia kreowały budowę nowej struktury kosmicznej. Struktura ta miała umożliwiać wszechświatowi programowanie się, rozwój i wyrażanie, jako urozmaicone źródło świadomości, które poprzez serie mutacji energetycznych i duchowych kreowałoby coraz doskonalsze ekspresje i pełnię samego siebie. 

Podczas gdy zachodziła ta transformacja, doszło do procesu końcowej syntezy, w której kurczenie się i rozszerzanie całej tej nieskończonej masy różnych energii spowodowało, że przybrały one zróżnicowane, wyposażone w świadomość, świetliste formy.

Rozwijały się one w inne bardziej gęste ekspresje, aż do ukształtowania oceanów energetyczno-wibracyjnych nazywanych galaktykami. 

Te, przeobrażały się w jeszcze inne, bardziej gazowe gęstości, o zagęszczonej wibracji stając się źródłem ciał niebieskich, systemów gwiazd i planet oraz różnych poziomów wymiarowych. 

W czasie długiego okresu formowania się określonych struktur kosmicznych, miała miejsce seria zjawisk równoległych, które także stanowiły część całej tej gamy niezgłębionych, zagadkowych przemian kosmicznych.

Gdy struktura uniwersalna przejawiła się w całej swej nowej, harmonijnej formie, pojawiła się potrzeba zaszczepienia w ten Kosmiczny Twórczy Fenomen  siły samostanowienia, przetrwania, kreatywności i ekspansji.

Z tego powodu doszło do nowej emisji z promieniujących, pierwotnych źródeł energetycznych, stanowiących centrum powstawania i ciągłości życia.

Emisja ta miała zapewnić dalszy proces rozszerzania, transformacji i odnawiania się Fenomenu Kosmicznego.

Stąd, poprzez długi proces zmian fizyczno-chemicznych, energetyczno-wibracyjnych i kwantowych, wyłonił się Wielki Centralny Umysł Wszechświata jako Wielkie Centralne Słońce, z którego miała być zasilana cała ogromna i niezgłębiona struktura kosmiczna. Gdy tylko ta Moc przejawiła się, zaistniała potrzeba, by mogła się ona samoistnie regenerować, a jednocześnie zasilać i poszerzać oraz przemieniać wszystkie energie, które wypromieniowywały różne strefy i części wszechświata.

Nastąpiła wówczas kolejna mutacja kosmiczna, w której Twórcza Siła Nieskończoności wprowadziła w ciało wszechświata Wielką Kosmiczną Świadomość zwaną inaczej Makrokosmicznym Logosem.

Odkąd struktura wszechświata została zaprojektowana, ustalona i uruchomiona, minęły eony, podczas których cały porządek kosmiczny trwał w stanie adaptacji, zmian i wiecznej ekspansji.

Tymczasem, Logos Wszechświata zaczął przejawiać się w różnorodności indywidualnych świadomości, które miały przyczynić się do procesu stabilizacji, poszerzania i regeneracji ciała uniwersalnego.

Wszystkie mikroświadomości - mikrokosmosy - otrzymały moc woli, dzięki której one także mogły cieszyć się autonomią istnienia, twórczości i ekspansji.

Gdy proces się zakończył, przez wiele eonów cała struktura kosmosu funkcjonowała harmonijnie.

Pojawiła się potrzeba, by mikroświadomości posiadały możliwość kanalizowania i przemiany energii pochodzących z Wielkiego Centralnego Słońca.

Miały używać tych energii do zasilania, tworzenia i ekspansji innych planów wymiarowych, by ostatecznie energie te mogły zostać ponownie wchłonięte i przetransmutowane przez Wielką Kosmiczną Świadomość.

Z tego powodu, mikroświadomości zostały zaopatrzone w potencjały energetyczno-duchowe, dzięki którym mogły kanalizować, przemieniać i poszerzać potężny strumień energetyczno-wibracyjny pochodzący z najbardziej promieniotwórczej strefy wszechświata, to znaczy z Wielkiego Centralnego Słońca.

W tym momencie zrodziła się konieczność wykreowania serii podziałów zgodnie z kryteriami odpowiedzialności, zobowiązań i wiedzy.

Zapoczątkowały one wielki nurt energetyczno-twórczy, znany jako Ewolucja, w której wszechświat nieustannie miał się odnawiać i doskonalić.

Gdy ewolucja stała się koniecznością i fundamentem istotnym dla prawidłowego funkcjonowania całej maszynerii kosmicznej, nastąpiła następna transformacja. 

Doprowadziła do powstania Systemu Ewolucyjnego, narzędzia które miało zapewnić  kosmicznemu zjawisko sprawne działanie, zasilanie, odnowę i rozszerzanie w ramach Twórczej Siły Piękna, Harmonii i energetycznego współdziałania.

Gdy całe kosmiczne zjawisko zostało zasadniczo ukształtowane, a wszystkie działy opieki i planowania były w pełni ustanowione, Wielka Kosmiczna Świadomość poczuła potrzebę wyposażenia tego niezgłębionego, tajemniczego Fenomenu Kosmicznego w Moc, która pozwalałaby ustanowić cel i podstawę egzystencjalną umożliwiającą zjawisku stwarzać się na nowo, odnawiać oraz transformować w wieczny strumień światła, radości, harmonii i piękna.

Począwszy od tej chwili wyłoniła się świetlista esencja, która nasycała sobą każdą cząstkę wszechświata. Promieniujący, transmutujący, ekspansywny, twórczy strumień stał się źródłem duchowego życia w całym Kosmicznym Fenomenie.

Pomimo że ta promieniująca, potężna, płynąca szerokim strumieniem energia, rozprzestrzeniała się w całym wszechświecie, Wielki Kosmiczny Umysł poczuł potrzebę, by cała uniwersalna struktura przejawiała spójność, pokrewieństwo, harmonię i nieskończoną pełnię.

Wówczas nastąpiła wielka energetyczno-wibracyjna eksplozja, dzięki której cała uniwersalna struktura napełniła się zrozumieniem, jednością i pełnią egzystencjalną  - niezgłębionym Światłem MIŁOŚCI.

Od tego czasu cały porządek kosmiczny zaczął działać zgodnie z harmonijnymi wzorcami istnienia oraz budujących, twórczych celów.

W konsekwencji, zaistniała seria rzeczywistości współzależnych, które pozwoliły Wszechświatowi rozszerzać się i odnawiać ponad pojęciami czy potrzebami pospolitymi, które pojawiły się wraz z upływem czasu.

Twórcza Siła Nieskończoności stworzyła podstawy, by wszechświat mógł bez ustanku doświadczać swej ekspansji.

Celem był rozwój w kierunku esencji jego źródła - Miłości, którą Nieskończony Stwórca zawarł w swoim dziele stworzenia i w każdej z jego części.

Nie wszystkie składniki wszechświata ewoluowały równolegle i systematycznie. Dochodziło do różnic i zaburzeń w procesie ewolucyjnym, co powodowało brak równowagi energetycznej i wibracyjnej na różnych poziomach kosmicznego zjawiska. Potężne masy energetyczne, galaktyki, wchodziły w kolizje fizyczno-kwantowe, wypromieniowując serie odpadów energetycznych, które przedostawały się do innych stref wszechświata tworząc tam energetyczne zaburzenia.

Zmiany te kreowały gęste wibracje, zderzające się z bioelektronicznymi i bioświetlistymi polami energii, z których powstawały gwiazdy i planety.

W konsekwencji zmian energetycznych i radioaktywnych, doszło do destabilizacji w systemie egzystencjalnym mikroświadomości.

Powstał wir energetyczny, który zapoczątkował przewymiarowanie i nowy system energetyczno-kwantowy zwany dualizmem. 

Dualizm doprowadził do biegunowości, która nie istniała wcześniej we wszechświecie. Od tego momentu zaistniała potrzeba reorganizacji układu energetyczno-wibracyjnego, który mógłby ustabilizować bieg ewolucji i zagwarantowałby, że nie będzie on podporządkowany takim przemianom, które zakłócałyby energetyczną stabilność wszechświata.

By zabezpieczyć właściwe funkcjonowanie i porządek w Kosmicznym Fenomenie, Wielki Kosmiczny Umysł ustanowił prawa, które miały być nadzorowane przez Wielką Hierarchię.

Dotyczyły one nadzorowania przebiegu ewolucji nie tylko wszechświata, lecz także samych mikroświadomości.

Miały zabezpieczyć istotę oraz cel stworzenia, rozwoju i transformowania całego wszechświata.

W miarę upływu czasu biegunowość wykreowała jednak ewidentne różnice pomiędzy jego częściami, doprowadzając do konfliktu na skalę ewolucyjną.

Były sektory galaktyczne, w których równowaga została zaburzona. 

Dotknięte zostały rejony o gęstszej energii, co ostatecznie spowodowało degeneracje. W konsekwencji energetycznego zagęszczania oraz drgania pól kwantowych, planety i galaktyki zaczęły wchodzić w stan nierównowagi i dysharmonii.

Wpływało to stopniowo na mikroświadomości, które do tego czasu podlegały niedualnemu biegowi procesu ewolucyjnego.

Wiele z tych mikroświadomości zaczęło doświadczać wszelkiego rodzaju przemian biologicznych, genetycznych i energetycznych.

W konsekwencji naporu i braku równowagi zapoczątkowany został proces inwolucji. Przemiany energetyczne i wibracyjne wykreowały mentalność niszczycielską, egoistyczną, arogancką i niezależną od Wielkiej Kosmicznej Świadomości.

Pomimo że Wielka Hierarchia, odpowiedzialna za nadzór, planowanie i strukturyzację całego Kosmicznego Fenomenu, zamierzała naprawić te anomalie energetyczno-egzystencjalne, nie uzyskała pozytywnych rezultatów.

Wtedy Wielka Kosmiczna Świadomość ustanowiła prawo wolnej woli dla mikroświadomości, by same mogły przyjąć odpowiedzialność za analizowanie i planowanie swych sekwencji ewolucyjnych. 

Utraciły jednak możliwość bycia bezpośrednimi współtwórcami, mającymi udział w wielkim doświadczeniu egzystencjalnym. 

Zaczęły tracić możliwości i moce tworzenia w zjednoczeniu i harmonii z Wszechświatem oraz Hierarchią, która ustanowiła wzorce energetyczne do rozwoju i dobra całego kosmicznego porządku.  

Zawzięte, egoistyczne i niszczycielskie zachowania przejawiały się coraz silniej w mikroświadomościach oddzielając je od ich istoty i źródła oraz powodując pogłębianie się dualizmu.

Coraz bardziej oddzielały się one od stwarzającej je, wzmacniającej i chroniącej, aż do tego momentu, Twórczej Mocy Wielkiej Kosmicznej Świadomości.

W stanie zamieszania i blokad energetycznych, mikroświadomości, walczące między sobą o ustanowienie dominacji w całym uniwersalnym porządku, nie mogły zrozumieć, jaka była ich prawdziwa rzeczywistość, ani dlaczego doświadczają chaosu oraz energetycznych zaburzeń.

Z powodu oddzielenia się od Wielkiego Kosmicznego Umysłu, nie otrzymywały już transmutującej energii, która pozwoliłaby im wibrować w bardziej harmonijnej, twórczej i dynamicznej częstotliwości.

Dualizm umacniał się coraz bardziej tworząc odpowiednie przestrzenie środowiskowe i bytowe, by mikroświadomości mogły doświadczać procesu ewolucyjnego doskonalenia pozwalającego im powrócić kiedyś do pradawnego źródła – promieniującego, transmutującego, duchowego światła, które utrzymuje, kształtuje i tworzy różne energetyczne i wibracyjne manifestacje życia oraz nadaje formę całej kosmicznej strukturze.

Był to moment, w którym dla zbuntowanych mikroświadomości wyznaczone zostały względne granice w przestrzeni i czasie.

Poprzez eksperymentowanie i oczyszczanie różnego typu doświadczeń, które kształtowałyby nową, braterską, pełną harmonii, piękna i wiecznej miłości uniwersalną świadomość, miały na nowo odzyskać status ewolucyjny - współpracowników Wielkiego Kosmicznego Umysłu.

Buntownicze mikroświadomości zostały wysłane w różne miejsca wszechświata, gdzie miały zacząć swój proces reedukacji, przemiany i integracji praw wszechświata - w ten sposób powstały różne cywilizacje, znajdujące się obecnie na planetach odkupienia i duchowej odnowy.

Jedną z wielu takich planet, istniejących w odrębnych punktach wszechświata i wyznaczonych, jako planety - szkoły wyzwolenia, oczyszczenia i reedukacji, była Ziemia.

Zostały wysłane na nią różne grupy buntowniczych mikroświadomości w celu reedukacji i ponownego włączenia w harmonijną, konstruktywną i twórczą dynamikę wszechświata.

Grupy te, nazwane później przez Wielką Hierarchię Wszechświata, ludzkością, stopniowo zaludniały planetę w doświadczalnym procesie, który, jak platforma ewolucyjna, miał umożliwić Regentom Wszechświata wprowadzenie zmian energetycznych. Zmiany genetyczne dały początek wielu grupom etnicznym i rasom rozprzestrzeniającym się na całej Ziemi.

Powstały nowe struktury psychologiczne, naukowe, kulturowe i duchowe. 

Wiele z grup pozostawiło po sobie niezatarty ślad i stało się punktem odniesienia oraz ogniwem dla nowych ras ludzkości pojawiających się na planecie.

Stopniowo modyfikowane były warunki, wartości, idee i cele. Ziemia, jako planeta eksperymentowania i platforma ewolucyjna, przechodziła przez różne cykle zgodnie z poziomem ewolucyjnym, na jakim znajdowała się każda kolejna cywilizacja.

Wiele z nich, z powodu nieprzystosowania, posiadało bardzo gęste energetyczne obciążenia.

Musiały więc przechodzić proces restrukturyzacji wibracyjnej w celu poprawy, refleksji i ustanowienia nowych wartości pozostających w harmonii z prawami wszechświata. Wszystkie cywilizacje, które zamieszkiwały powierzchnię planety Ziemi, wypełniły swe zadania i cele poddając reedukacji i przemieniając mentalność buntowniczych wygnańców z innych planet, którzy mieli tutaj osiągnąć bardziej harmonijny i współdziałający z dynamiką ewolucyjną wszechświata poziom ewolucji.

Nie ulega wątpliwości, że Ziemia wypełniła przeznaczoną jej rolę podczas swej długiej podróży ewolucyjnej.

Była miejscem eksperymentowania oraz platformą transformacji i integracji energetyczno-duchowej z innymi planetami i planami wymiarowymi, znajdującymi się już na wysokim poziomie ewolucji. Wielka Kosmiczna Świadomość, widząc potrzebę reorganizacji oraz bardziej harmonijnej energetyczno-duchowej stabilizacji, zdecydowała o rozpoczęciu nowego procesu transformacji w ziemskiej szkole.

Do tej pory służyła ona, jako punkt połączenia i komunikacji z innymi, pochodzącymi z odległych sfer wszechświata, wyższymi inteligencjami, które podjęły się nadzorowania całego tego długiego i bolesnego procesu planetarnej ewolucji.

Aby wyjść naprzeciw tej potrzebie, Wielka Hierarchia Wszechświata, pod wpływem Wielkiej Kosmicznej Świadomości, zdecydowała się wprowadzić na Ziemi nowy ewolucyjny wzorzec, który miałby doprowadzić do tego, by przestała ona być miejscem odkupienia i naprawy, a mogła stać się częścią elity planet zamieszkałych przez ludzkość, która dokonała skoku ewolucyjnego i przetransformowała instynktowne zachowania oraz niedoskonałość psychologiczną, biologiczną i duchową.

Po długim procesie uznano, że nadszedł czas na wielki skok ewolucyjny.

Oczywiście wymagało to przygotowań i interwencji bardziej zaawansowanych ewolucyjnie istot, które miały zainspirować ludzkość do restrukturyzacji wszystkiego, na czym opierało się społeczeństwo jednej z wielkich planet - szkół wszechświata.

RADYUM SOLARIS

 http://issuu.com/mariozarate3/docs/portada21_final