The Great Central Sun of the Universe : Nikołaj G. Basow - fizyk z Instytutu Fizyki im. Lebiedieva Akademii Nauk (IFAN) -

środa, 20 grudnia 2023

Nikołaj G. Basow - fizyk z Instytutu Fizyki im. Lebiedieva Akademii Nauk (IFAN) -

Opracował Jerzy Waleski

absolwent Wydz. Uzbrojenia i Lotnictwa WAT

Radziecki fizyk z Instytutu Fizyki im. Lebiedieva Akademii Nauk (IFAN) - Nikołaj G. Basow.

Nikołaj G. Basow ukończył studia w Moskiewskim Instytucie Fizyki Technicznej (Mосковский инженерно-физический Институт – МИФИ).

http://ru.wikipedia.org/wiki/Национальный_исследовательский_ядерный_университет_«МИФИ»

http://www.mephi.ru/about/

Od 1948 r. Nikołaj G. Basow pracował w Instytucie Fizyki im. Lebiedieva Akademii Nauk (IFAN) (Физический Институт им. П. Н. Лебедева АН - ФИАН),

http://ru.wikipedia.org/wiki/Физический_институт_им._П._Н._Лебедева_РАН

początkowo jako laborant, następnie jako inżynier a od 1950 był aspirantem pod kierownictwem Leontovicha i Prochorowa.

W 1956 r. N. G. Basow obronił pracę doktorską na temat: "Generator molekularny".

W latach 1958 -1972 Nikołaj G.Basow był zastępcą dyrektora Instytutu Fizyki im. Lebiedieva (IFAN).

Tutaj, w IFAN, w 1963 roku zorganizował Pracownię Fizyki Kwantowej.

W 1964 roku Nikołaj Basow wraz z Charlesem Townesem i Aleksandrem Prochorowem otrzymał Nagrodę Nobla z fizyki za fundamentalne prace w dziedzinie elektroniki kwantowej, które doprowadziły do skonstruowania generatorów i wzmacniaczy bazujących na zasadzie masera i lasera.

Laureat Nagrody Nobla Nikołaj G. Basow podczas eksperymentów z laserem rubinowym w Instytucie Fizycznym P. N. Lebiediewa Rosyjskiej Akademii Nauk

Wręczenie Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, Ratusz w Sztokholmie, 1964, (od lewej do prawej C. Townes, A. M. Prochorow, N. G. Basov)

http://www.lebedev.ru/nobelprize/inside/basov.html

http://geroiros.narod.ru/wwsoldat/200/ARTICLES/BIO/basov_ng.htm

https://geroiros.narod.ru/wwsoldat/200/ARTICLES/BIO/basov_ng.htm?fbclid=IwAR2cPR5n91Q0zn72yNAAwPUacKqHsXQXhMcL4wEE-KctP2vxHDA9Sztp88o

http://www.lebedev.ru/nobelprize/main/n_index.php

Już w 1962 r. N. G. Basow (wraz z O. H. Krohinem) głęboko doceniając unikalne właściwości promieniowania laserowego, wyrazili ideę otrzymania termojądrowej syntezy przez nagrzewanie tarczy promieniowaniem laserowym w bardzo krótkim czasie.

Propozycje przejawiły wiedzę i naukową odwagę – ponieważ w tym czasie były tylko lasery na ciele stałym o energii impulsu poniżej 1 Joula i lasery gazowe pracy ciągłej poniżej 1 Wata.

Równolegle prof. John Myrick Dawson w USA zwrócił uwagę na możliwość zastosowania laserów do otrzymania plazmy w bardzo krótkim czasie - rzędu nanosekund.

Tak powstał nowy naukowo-techniczny kierunek, który otrzymał nazwę laserowej syntezy termojądrowej.

А.М. Прохоров, Ч.Х. Таунс и Н.Г. Басов в ФИАН 1965 r.

W 1968 r. w laboratorium N. G. Basowa Instytutu Fizyki IFAN na bazie opracowanych tam laserów na szkle neodymowym, generujących potężne nanosekundowe impulsy, otrzymano pierwsze neutrony przez napromieniowanie laserem deuterowanego litu.

Wyniki doświadczeń posłużyły jako silny bodziec dla dalszych prac rozwojowych w laserowej syntezie termojądrowej.

W 1970 r. w w laboratorium N. G. Basowa Instytutu Fizyki Lebiedieva IFAN po raz pierwszy dokonano tzw. mikrosyntezy.

Energia z tego typu reakcji laserowej (z ang. ICF – Inertial Confinement Fusion) wyzwalana jest poprzez zogniskowanie na celu (targecie) zawierającym paliwo termojądrowe wiązek laserów impulsowych o bardzo dużej mocy.

W 1971 r. w Instytucie Fizyki Lebiedieva IFAN stworzono pierwszy, oparty na szkle neodymowym, wielokanałowy system laserowy Kalmar sferycznego dostarczania promieniowania do kompresji w układzie laser - target.